1.
ห่างหายการเขียนบล๊อกนี้เสียนานไม่ใช่เพราะอะไรมากมายไปกว่า
ภาวะขี้เกียจที่ไม่ได้ทำอะไรเพิ่มเติมจาเดิมเลยแม้แต่น้อย
หรือแม้แต่การเขียน Journal ที่ได้สัญญาไว้กับตัวเอง
ก็ไม่ได้ทำอะไรให้เป็นรูปเป็นร่างเกิดขึ้นเลย
ช่วงที่ผ่านมาเรามัวแต่เดินทางตามหาหัวใจของเราอยู่
และโดยไม่รู้ตัวนอกจากไม่เจอแล้ว
ยังทำหัวใจดวงเดิมตกหายไประหว่างเดินทาง
มาถึงตอนนี้ก็พบตัวเองยืนเคว้งคว้างอยู่ โดยไม่มีหัวใจ
อาการอ้างว้าง ว้าเหว่ รุมกันเข้ามา
2.
สิ่งที่ตามมาคือ การค้นให้พบถึง หัวใจที่แท้จริงของฉันเอง
หลังจากได้ทำกิจกรรมหลายอย่าง ออกไปพบผู้คนมากหน้าหลายตา
ได้อ่านหนังสือหลายเล่ม ทำให้ค้นพบความชัดในตัวเอง
และสิ่งที่อยากทำ เข้าใจคุณค่าและความหมายในหัวใจดวงนี้
แต่ยังหรอก เท่านี้ยังไม่พอ
แม้จะรู้จักตัวเอง เข้าใจตัวเอง มากมายแค่ไหน
แต่มันคงเป็นแค่เพียงความเข้าใจ โดยใช้หัวสมอง(เครื่องมือชิ้นเอกของเรา)
จึงทำให้แต่ละอย่างที่เรารู้เราเข้าใจ มันไม่ได้เกิดขึ้นภายในตัวเรานี้เลย
3.
แรง...ขับ..เคลื่่อน... คือพลังบางอย่างที่อยู่ในตัวเรานี่แหละ
ที่เราก็ต้องปลุกมันขึ้นมาด้วยเช่นกัน
ความรู้สึก ถึง คุณค่า ถึงความหมาย ที่อยู่ในใจในกาย
ให้มันกลายเป็นเรื่องจริงในชีวิต
เปลี่ยนเจ้าความท้อแท้ ความไม่มั่นใจ จิตตก ไร้หนทาง ให้กลายเป็น
ความตระหนักรู้ในคุณค่าที่แท้จริงในตัวเอง
มันจะกลายเป็นแรงขับเคลื่อนให้เราดำเนินต่อไปบนหนทาง
4.
ความรัก ความเมตตา มีอยู่เสมอในตัวฉัน และฉันก็รับรู้ถึงมัน
ความรู้ ความสามารถ สิ่งดีดี ในตัวฉัน ก็มีอยู่มากมาย ไม่ได้หายไปไหน
แค่ความกล้าหาญ ที่จะสามารถยืนหยัด ถึง
ความเป็นตัวของตัวเอง แบบนี้สิ ที่ไม่ต้องไปเปรียบเทียบ กับอะไร
รัก และเมตตา ในแบบที่เราเป็นอย่างนี้นี่แหละ ดีที่สุดแล้ว
5.
ความรัก และหัวใจ(ดวงเดิม) ยังคงอยู่ดีเสมอ
รอยยิ้ม ยังอ่อนโยน น้ำตาก็ยังจริงแท้ เสียงหัวใจก็ยังคงก้องกังวาล
และฉันยังเ็ป็นแบบฉัน ที่รักเป็น และมีหัวใจอ่อนไหวดวงเดิมๆ
